Declareren van noodzakelijke gezondheidszorg.
Weer eens een voorbeeld van misbruik van zorggeld en de vraag wie het echte slachtoffer is. Maar nog belangrijker hoe voorkomen we het.
Afgelopen week kwam EenVandaag met een reportage over “Hoe commerciële tandartsenketens veel geld verdienen aan slechte mondzorg aan ouderen”.
Zeker de moeite waard om de reportage terug te kijken en de bevindingen zijn samen te vatten met de quote:“Dit is een soort graaicultuur geworden, waarbij het grote geld naar boven gaat en de patiënt achterblijft”. Hoogleraar geriatrische tandheelkunde Anita Visser.
De onderzoeksjournalist Paul Schram geeft voorbeelden over het declaratiegedrag dat onjuist lijkt zoals:
* 37 consulten van een (samen meer dan werkdag 9 uur) terwijl men niet eens een halve dag in huis was.
Maar ook voorbeelden waarbij de vraag is of de regelgeving duidelijk is.
* Mag voor een assistent een specialisten vergoeding gerekend worden.
* Mag een consult van 5 minuten worden opgehoogd tot een uur voor “randwerk”.
Dat (mond)zorg belangrijk is, met name bij kwetsbare mensen zoals in een verpleeghuis, daar zijn we in Nederland duidelijk in. Als iemand in een Wet langdurige zorg (WLZ)-instelling verblijft en behandeling krijgt hoort tandzorg erbij. We betalen dat collectief uit de Wlz-pot.
Dit is anders dan bij de meeste andere zorg. Daarbij heeft de persoon die de zorg krijgt een eigen belang om te controleren of waar je voor betaalt (soms via eigen risico) je ook geleverd hebt gekregen.
Niets nieuws onder de zon
Vanuit onze ervaring weten we dat bij zorg aan kwetsbare personen het risico van misbruik op de loer ligt. Afgelopen jaar schreven we al een artikel over hoe dit in de VS op grote schaal (een beursgenoteerde) onderneming in de psychiatrische zorg heel winstgevend maakte. Ook in Nederland hebben we dit soort misbruik van regelingen gezien bij zorgverleners. Gelukkig zijn toezichthouder en overheid er ook heel alert op en wordt er zelfs strafrechtelijk ingegrepen zoals recent in de VS.
De modus operandi
Je kunt feitelijk een vast patroon, in de criminologie modus operandi (MO) genoemd, onderkennen bij dit misbruik. We zien als MO: gebruik overheidsuitkeringen waarbij er geen direct belanghebbende is die belang heeft bij controle. Omdat we met name preventie heel belangrijk vinden beschrijven we niet alleen geconstateerd misbruik maar ook hoe de crimineel denkt die op zoek is naar dit soort mogelijkheden. Ruim een jaar geleden lieten we op onze website al een fictieve crimineel (een tandarts en zijn adviseur) aan het woord die vertelden hoe zij deze MO steeds verder verbeterden.
Als je meer wil weten, vooral als je net als wij preventie belangrijk vindt, lees dan verder.
Maar, denk ook vooral bij dit soort financieel gedreven fraudes aan wie het slachtoffer is. Natuurlijk ook ons belastinggeld maar zeker bij zorgfraudes dat het heel vaak de zwakkeren in onze samenleving zijn.
